واقعا که خواندن در کنار استاد عسکریان ارامش خاصی به خواننده میدهد
۲۹ ابان برنامه ای با استاد درشهرستان سرخس داشتم باید تشکر ویژه از مردم سرخس بکنم
به محض ورود استاد به شهر واقعا سنگ تمام گذاشتند بنده هم چنین برنامه ای با این کیفیت اجرا نکرده بودم
نشست هنرمندان موسیقی محلی با مدیر مرکز
کو می توحید که سازد عاشقان را مست مست
یادم میاد شش شبه بود چنان روی زانوهای استاد پور عطایی قرار گرفته که همه فکر میکردند خواب است ولی با چشمان باز خیره شده بود به صدای استاد بعد از طنین الله اکبر صدای فریاد استاد پورعطایی را شنید شبی که اصلا از یاد نخواهد رفت استادعبدالله امینی و غفور محمد زاده و دلدار رسولزاده هم حضور داشتند تصویر ی که مشاهده میکنید حالا پنج سالش است ارش سرکوهی برای اولین بار با همان لباس دوتارش را برداشت راهی مدرسه شد در دوره پیش دبستانی
در خانواده ای که موسیقی باشد باید انتظار چنین نونهالهای را داشت دوتاری که دردستش است هدیه ای از طرف استاد ذوالفقار عسکریان است
افتخاری دیکر برای خطه خراسان اقای غفور محمد زاده در جشنواره
بیت وحیران سردشت که هنر مندان زیادی از استانهای مختلف حضور
داشتند در بخش تکنوازی
مقام دومی این جشنواره را از ان خود کرد
گروه موسیقی سرو خراسان نیز پس از دیگر گروههای موسیقی(لیان ودارکوب) با حمایت بنیاد رودکی در اکسپوی ۲۰۱۰شانگهای حضور پیدا کرده وتوجه بازدیدکنندگان را ازکشورهای مختلف به خود جلب نموده است،این گروه با بهره گیری از موسیقی مقامی جنوب خراسان، از روز جمعه 29 خرداد 89 به وقت محلی شانگهای ساعت19:30 در محل کوشک ایران به مدت 15 روز به اجرای برنامه می پردازند.
گروه سرو خراسان به سرپرستی حسین مجیدیان در چند بخش مختلف از جمله دوتارنوازی با دهل، دهل و سرنا نوازی، دوتارنوازی همراه با آواز و حرکات موزون آیینی جنوب خراسان به هنرنمایی می پردازند.
عزیزتنها نوازنده دو تار، حسین دلپذیر (سرنا)، غلامعلی دلپذیر(دهل) و حمید هادی به عنوان خواننده هنرمندان این گروه را تشکیل می دهند. ضمن آنکه اجرای رقص آیینی خراسان و حرکات موزون توسط حسین و غلامعی دلپذیرنیز از جذابیتهای این برنامه به حساب می آید.
قوم بلوچ یکی از کهن ترین اقوام ایرانی است که به دلیل نزدیکی جغرافیایی به کشور هند، متأث ّر از ملودیهای این کشور بوده است... |
قوم بلوچ یکی از کهن ترین اقوام ایرانی است که به دلیل نزدیکی جغرافیایی به کشور هند، متأث ّر از ملودیهای این کشور بوده است. از جمله ادوات موسیقی در بلوچستان می توان: تنبورک، سه تار، قلم، نوعی فلوت با پنج یا شش بخش، the pitcher، ابویی۱، تیمپلی۲ کوچک و معمولی، داریه زنگی۳ و هجده تار۴ یاد کرد.
|
چرا ما از موسیقی هماهنگ بیشتر لذت میبریم؟ در عین حال، اگر تن صدا هماهنگ باشد، سیگنالهای دو سلول عصبی حسی همزمان به اینترنورون میرسند و اینترنورون د رآن زمان تنها یک سیگنال برای مغز میفرستد و منتظر میماند تا به اصطلاح دوباره شارژ شود و سیگنالهای بعدی از راه برسند. در نتیجه، قطار منظمی از تکانهها به راه میافتد. |
چرا برخی از موسیقیها برای ما گوشنوازند و برخی دیگر بیشتر آزاردهنده؟ چرا از ترکیب برخی صداها واقعا لذت میبریم و برعکس، برخی صداها را اصلا دوست نداریم بشنویم؟ دانشمندان میگویند کلید دلپذیر بودن موسیقی در این است که برای نورونها (سلولهای عصبی) ما دلپذیر باشند. مطالعات جدید دانشمندان نشان میدهد که فواصل هماهنگ موسیقایی، الگوی ریتمیک ثابتی از شلیک عصبی را در سلولهای عصبی خاص شنوایی به راه میاندازد. جالب است که این جریان دلپذیر، در مقایسه با صداهای گوشخراش، اطلاعات بیشتری را هم منتقل میکند. |
نامش عبدا... سرور احمدی .می شناسمش. همان دو تار نواز معروف تربت جامی با آن قلندرش که عاشقانه دوستش می دارد. همو که دو تار را از مادرش آموخته و امروز برای خودش استادی شده از قبل مادری هنرمند. و کودک یا که شاید کودک نبود، پیرتر از کودک می نمود. نه یا ده ساله می نمود. نشسته روی دو زانو. مقابل مادر. دو تار مشقی دست گرفته، کاسه اش را با دستهای کوچکش دور کرده و کودک نگاه می کند به دستهای مادر که بغل زده کاسه دو تار را، چشمهایش را بسته و انگشتان روی سیم ها می رقصند و عبدا... کوچک که زل زده بود به دست های مادر، دست های خودش که کوچک می نماید برای در آغوش کشیدن دو تار. و مادر گفته بود که در محضر حاج غلام علی میرزا، دایی، مشق ساز می کرده و باز مادر گفته بود که عاشق ساز بوده. پدر هم می نواخته و برادران و مادر به یاد عزیزان هر شب دو تار در دست گرفته. عبدا... از آن زمان عاشق تار شده. عبدا... سرور احمدی متولد ۱۳۲۸، زاده تربت جام. پیرتر از پنجاه و اندی به نظر می رسد اما مهربان و دانش آموخته . او می گوید : از قدیم رسم بوده که سازها و مقام ها مقدس باشند. برای همین با وضو دست به ساز می برند. از همین جاست که مقام های ما در دو تار مقام های عرفانی است. مقام بوی محمد، مقام ۱۲ امام، مقام الله مدد. دو تار هم مقدس است و قلندر نامی مقدس برای سازی مقدس که من آن را دوست دارم... از دلنشین ترین گفته های عبدالله سروری احمدی این است : منزلم پذیرای دوستداران دوتار است. آنان که عاشق اند... پولی هم نمی گیرم. دستمزد من همانهاست که دو تار را دوست می دارند و اهل دل اند... او به این پرسش که چرا نوازندگی در غم بیشتر اتفاق می افتد؟ می گوید : حسی خاص دارد. حال نوعی دیگرگون می شود. ساز تنها مونس و همدم می شود. برای همین است که ساز برای من در تنهایی و غم، حس و حال دیگری دارد و شاید برای همین است که او را کمتر در عروسی ها می توان دید که می نوازد. ساز برای سرور احمدی هنری قابل عرضه در هر دکه و دکانی نیست. او با ساز و صدای ساز صفایی دارد و خلوصی که اگر شنونده فارغ از آن باشد، ساز و ساز نواز نیز ناکوک می شوند...
یادش بخیر استاد اغه غوثی امروز داشتم فیلمهای چندسال
قبل را نگاه میکردم که چشمم به لبخند استاد افتاد در جشنواره رسول مهربانی درسبزوار سال ۸۷ که با حمید رضاحسینی در حال صحبت وشوخی بودند
میخواهیم یکی از اداب و رسوم شهرستان سرخس را برایتان معرفی کنم از قدیم بوده الان هم
در بیشتر روستاهااست مراسم حنابندان به این شیوه بود که شب اول عروسی اقوام داماد چند
عدد ظرف کوچک حنا را توی یک مجمه بزرگ میگذاشتن و میرفتن دم خانه عروس طبق رسوم خودشان یه در بسته مواجه میشدن شروع میکردند به اواز خواندن
*********
سیصدسوار امده ایم ***حناحنا اورده ایم ما میبریم جانانه را ما میبریم جانانه را
در جواب ایشان قوم های عروس میخوانند
حنای شما مال شما ما نمیدیم جانانه را تا اینکه اخر سر میگن سیصد سوار امده ایم یک جلد قران اورده ایم بعد در باز میشه و میرن دست وپای عروس را حنا میکنند
*******
و شب دوم که میخواهند عروس را از خانه بابا ببرند واقعا که شبی دلگیر برای مادرش استء بابای عروس
یا برادر بزرگش میره تکه نان به کمر عروس میبنده و عروس را بلند میکنه که باز هم اینجا اوازی خوانده میشه در بعضی جاها رباعی میخوانند منطقه ما دوبیتی به نام بدر شو
بدرشو نازنین من بدر شو مه مجس نشین من بدر شو باز هم اقوام داماد شیطنت میکنند و
میخوانند *** ما برج بلندیم شما یک کله قندین *** ما عروس بردیم شما از غصه مردین
این هم یکی از مراسم شیرین منطقه ما